Skala oceny depresji Becka
Najbardziej rozpowszechnionym narzędziem służącym do samooceny depresji jest tzw. skala Becka (BDI – Beck Depression Inventory). Wykorzystywana jest również do oceny skuteczności zastosowanych leków antydepresyjnych.
W przeciwieństwie do skali geriatrycznej nie ma tu znaczenia wiek badanej osoby, ale nie powinna być ona stosowana wobec osób z zaburzeniami poznawczymi, demencją starczą itp.).
Przeprowadzając badanie należy najpierw zapoznać się z całym kwestionariuszem, a następnie w przeciągu 5 do maksimum 10 minut odpowiedzieć na pytania/problemy w nim zawarte. Jako odniesienie czasowe należy przyjąć ostatni tydzień, włączając dzień badania. W przypadku, gdy test zleci lekarz w celu określenia skuteczności przyjmowanych leków, może on wskazać inny okres, np. dobę, 2 tygodnie lub miesiąc. Wydrukowaną i wypełnioną ankietę powinniśmy przekazać lekarzowi.
Jak wstępnie zinterpretować wyniki:
- poniżej 9 punktów brak depresji,
- 10 do 18 punktów możliwa lekka lub umiarkowana depresja
- 19 do 29 punktów wskazuje na depresję umiarkowanie ciężką
- powyżej 30 punktów sugeruje ciężką depresję.
Uzyskanie wyniku pomiędzy 10 a 18 pkt. wskazuje na konieczność konsultacji lekarskiej lub co najmniej psychologicznej. O diagnozie depresji oraz ewentualnym leczeniu farmakologicznym zdecydować może wyłącznie lekarz, najlepiej psychiatra.
UWAGA! Skala Oceny Depresji Becka jest narzędziem pomocniczym. Wynik testu powinien zostać skonsultowany z psychologiem lub psychiatrą. Skierowanie do poradni zdrowia psychicznego nie jest wymagane!